Απλό ενδιαφέρον: Υπολογισμοί και πρόγραμμα στο Python

Απλό ενδιαφέρον: Υπολογισμοί και πρόγραμμα στο Python

1. Βασικές αρχές

Τα αγαθά και οι υπηρεσίες έχουν κόστος ή τιμή που εκφράζεται σε νομισματικές μονάδες. Ένα τηλέφωνο κοστίζει $ 100, η ​​ιατρική περίθαλψη κοστίζει $ 120. Τα χρήματα, από τον τρόπο που χρησιμοποιούνται, μπορούν να θεωρηθούν ως αγαθά επειδή έχουν φυσική ύπαρξη, μπορούν να εκτιμηθούν, μεταφέρονται από ένα μέρος σε άλλο και χρησιμεύουν για να διευκολύνουν την ανταλλαγή δεδομένου ότι αποφεύγουν καταστάσεις όπως η ανταλλαγή ή δυσκολίες στην εξεύρεση σημείο της σύμπτωσης σε αυτή την ανταλλαγή.

Η τιμή του χρήματος, καθώς και η διατήρησή του με την πάροδο του χρόνου, εκφράζεται από το κόστος ευκαιρίας. Τα χρήματα μπορούν να διατηρηθούν ως "προστιθέμενη αξία" ή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσουν αγαθά ή να πληρώσουν για υπηρεσίες. το κόστος ευκαιρίας είναι στην απόφαση να αποθηκεύσετε τα χρήματα ή να τα ξοδέψετε, να τα ανταλλάξετε. Ο χρόνος είναι ένα σημαντικό στοιχείο. αν ο κάτοχος των χρημάτων θέλει να το κρατήσει για ένα χρονικό διάστημα, πούμε ένα μήνα, χάνει την ευκαιρία να αγοράσει την τηλεόραση που ήθελε ή να κάνει διακοπές σε οποιοδήποτε μέρος. Εάν αποφασίσετε να το ξοδέψετε, χάνετε την ευκαιρία να λάβετε ένα μεγαλύτερο ποσό μετά το μήνα (αν το καταθέσετε ως εξοικονόμηση) ή να πληρώσετε για άλλα αγαθά και υπηρεσίες.

Το κόστος του χρήματος είναι το επιτόκιο, ένα ποσοστό που εξαρτάται από την αφθονία ή τη σπανιότητα, από την ευκολία απόκτησης του. Το σπάνιο χρήμα θα είναι ακριβό, το επιτόκιο θα είναι υψηλό. Ο τόκος είναι το αναλογικό μέρος που εξαρτάται από το ποσό του κεφαλαίου ή του κεφαλαίου, το επιτόκιο και το χρόνο.

2. Απλό ενδιαφέρον. Τύποι

Το ενδιαφέρον εξαρτάται αναλογικά από το κεφάλαιο, το επιτόκιο και το χρόνο

I = C * i * t

Όπου: C = κεφάλαιο ή κεφάλαιο (σε νομισματικές μονάδες)

 i = επιτόκιο (ποσοστό, χωρίς μονάδες)

 t = χρόνος (έτη ή οποιοδήποτε άλλο χρονικό διάστημα)

Υπάρχουν δύο δυνατότητες:

 1) Το χρήμα χρειάζεται, το Β παρέχει το επιθυμητό ποσό. Ο Α είναι οφειλέτης (πρόσωπο ή εταιρεία) και ο Β είναι πιστωτής ή δανειστής (Τράπεζα). Μετά από μια περίοδο Α πρέπει να επιστρέψετε το κεφάλαιο, το κεφάλαιο ή το χρέος συν τους τόκους που ισοδυναμούν με το κόστος ευκαιρίας της τράπεζας). Το ποσό που επιστρέφεται ονομάζεται Ποσό, Ποσό:

M = C + I = C + C * i * t = C (1 + i * t)

Όπου: (1 + it) = απλός συντελεστής κεφαλαιοποίησης

2) Αποφασίζει να αποθηκεύσει σε μια τράπεζα, στην οποία αφήνει τα χρήματά του για ένα χρονικό διάστημα t και λαμβάνει ως αποζημίωση για το κόστος ευκαιρίας του το ποσοστό του i ανά μονάδα χρόνου. Το κόστος ευκαιρίας της εξοικονόμησης είναι στην παραίτηση από τη χρήση των χρημάτων, ενώ η τράπεζα μπορεί να την διαθέσει ελεύθερα για τις δικές της τραπεζικές εργασίες. Τελικά, ο αποταμιευτής λαμβάνει το κατατεθειμένο κεφάλαιο πλέον τόκους. Ο τύπος (1) ισχύει επίσης στην περίπτωση αυτή.

3. Παράδειγμα

Ο Χουάν εξοικονομεί 20.000 ευρώ στην τράπεζα Trampitas για 4 χρόνια, με ετήσιο ρυθμό 5% ετησίως. Πόσο μπορείτε να αποσύρετε στο τέλος της θητείας;

I = C * i * t = 20.000 * 4 * 0.05 = ευρώ * έτη * 1 / έτος = ευρώ

Ι = 4.000

Μ = C + I = 20.000 + 4.000 = 24.000 ευρώ

 Είναι σημαντικό να ελέγξετε τη συνοχή των μονάδων στους υπολογισμούς. Το επιτόκιο (i) δεν έχει μονάδες, Ο τόκος (I) εκφράζεται σε νομισματικές μονάδες.

4. Πρόγραμμα σε Python: